çabucak okuyup bitirmen dileğiyle kardeşim :))

17 ağustos depremi sonrası anlatılanlar aklıma geliyor. Depremde altından kimsenin sağ çıkmadığı binaların altından sağ çıkan 1 kişinin oradan kaçıp başka şehre giderken trafik kazasında ölmesi gibi.

her okuduğumda ürperiyorum bu kıssadan hisseyi

biş nev in ney çün şikayet mi küned
ez cüdayiha hikayet mi küned.

Günlerden bir gün, derdin, elemin, kederin, zulmün, ıstırabın arttığı, ağır geldiği bir zamanda, Hz. Muhammed (S.A.S.), Hz. Ali' yi yanına çağırır, ona fısıltılar içinde, çok gizli, çok ağır bir sır söyler. Bu sırrı hiç kimseye söylememesini telkin eder. Aradan zaman geçer. Hz. Ali' yi büyük ateşler, büyük sıkıntılar kaplar. Taşıdığı sır omuzlarına çok ağır gelmekte, onu için için bitirmektedir.
Hz. Ali dayanamaz, şehirden uzaklaşıp, çöllere düşer. Çok eski, kullanılmayan, artık içinde su bitmeyen derin bir kuyunun yanına varır. İçinde öyle bir ıstıraptır ki bu sır, söylemese derdinden çatlayıp oracıkta yiteceğini, öleceğini hisseder. Karanlık, derin kuyunun içine eğilir. Çölde kimsecikler yoktur. Sesinin çıktığı kadar, bağırabildiği kadar haykırır kuyunun içine. Bütün sırrını o kurak, o susuz kuyunun içine bırakır.
Aradan uzun zaman geçer. Sır öyle ağırdır ki, kuyu bile taşıyamaz onu. Derdinden gözyaşlarını tutamaz, kurumuş, kaybolmuş suları, tekrar fışkırarak gün yüzüne çıkar. Kuyunun etrafında sazlar, otlar, su kamışları biter. Bir gün bir çoban kuyunun yanından geçer. Sazlardan birisini alıp, maharetli elleriyle onu bir güzel işler, içini oyar, bir kor damlası bırakıp kamışın içinden, onu büsbütün yakar. Sonra yaslanıp kuyunun ıstıraplı duvarlarına, üfler kuyu içine. İçinden bir hu sesi çıkar. Hu Allah demektir.
İşte bu neydir.

Ve ney, üfürüldüğünde o sırrı salıverir içinden. Bunu ancak erbabı, nasibi olan duyumsar, anlar. Neyler üflendikçe, hu denildikçe çatlayan mahlûklardır. Ama kimseler, hiç kimseler bilmez neyin sakladığını..."

dinle, bu ney nasıl şikayet ediyor
ayrılıkları nasıl anlatıyor?